افتاده   نفس   به   شماره   ؛  بگشا هله  پنجره ها را
باشد    که    دوباره   ببینیم  ؛  پروانه و    زنجره ها را

من اینسوی باغ و تو آنسو؛این شیوه روند فراقست
دیواره ی   فاصله  بردار   ؛  بشکن بِشِکن هره ها را

در   خشکی سال  محبت    ؛  هنگام   زوال محبت
با   یاری   واژه    بسازیم  ،  یاد خوش   خاطره ها را

ای  نام   رسای   رهایی  ؛   آتش به  دلم  ز جدایی
باید به    غزل    برسانیم ، خاموشی  حنجره ها را

خورشید حقیقت و ایمان،آویزه ی طاق یقین است
با  دیده ی  باور خود  بین ، نابودی  شب پره ها را

دشمن به خیال تباهش،بالیده که پیروعشقست
دیدی بطلب ، بشناسیم ، از هر سره ناسره ها را.